Mehmed’in hazırlıkları tamamlanmışken ihtişamlı bir sefere atılan adımı, düşman hatlarında ve Osmanlı paşaları arasında merak uyandırdı. Seferin asıl amacı, sır olarak saklanarak savaş psikolojisini güçlendirdi ve düşmanın kalplerinde korku dalgası yaydı. Nihai hedef, Karadeniz’in incisi olarak görülen Pontus Rum İmparatorluğu’na yöneldi. Bölgede yaşanan büyük deniz çarpışması, seferin kaderini belirleyecek kritik bir dönemeç olarak öne çıktı. Gizli Diplomasi ve Vatikan’ın Hamlesi Karaman ve İsfendiyar beyliklerinde herkes, Sultan’ın gerçek hedefini tahmin etmeye çalışırken, bölge gizli diplomasiyle sarsıldı. Batı’nın önemli gücü Vatikan cephesi ise boş durmadı ve Papa, Osmanlı ilerleyişine karşı koymak için önemli bir karar alarak gizli bir komutanı göreve getirdi. Bu komutanın kimliği, bölgedeki dengeleri değiştirecek bir sır olarak saklandı. (Kurgusal bir karakter olan Komutan Gideros ya da Komutan Nicola gibi isimler ilerleyen bölümlerde ortaya çıkacaktır.)
Ordugâhta Suikast ve Haremde Güç Mücadelesi Mehmed’in ordusu Pontus’a doğru ilerlerken, ordugâhta yaşanan sürpriz bir suikast girişimi cephede büyük bir sarsıntıya yol açtı ve iç karışıklık sinyallerini yükseltti. Aynı anda payitaht İstanbul’da da güç dengeleri değişmeye başladı. Haremde yükselen tansiyon, Gülperi’nin Şehzade Bayezid’e karşı sergilediği cesur hamleyle birlikte saraydaki dengeleri altüst etti. Cephelerde artan belirsizlik ve amansız güç mücadelesine rağmen Fatih Sultan Mehmed, hedefe ulaşma konusundaki kararlılığını korudu.
