Hatıranın uğultusu içerde sürüp giderken, Azize’nin kalbi sessiz bir çığlıkla çarpıyordu. Cemo’nun varlığı, görünenden daha derin bir güven krizini tetikliyordu; kardeşi için suskun bir fedakârlık görevi ona düşmüştü. Yutulan kelimeler, yüreğinin en karanlık köşelerinde yankılanıyor, Devran’ın saklı yüzüyle karşılaşınca gerilim daha da büyüyordu. Yavuz’un otel odasında gerçekleşen karşılaşma, ailenin dinamosunu sarsan bu karmaşanın uçurumuna işaret ediyordu ve herkesin gözleriyle iç dünyası sarsılıyordu. Gerçeğin buz gibi etkisi Azize’nin omuzlarına dokunurken, en ağır kararlar için hazır olması gereken anlar geliyordu: Tetiği çeken, bıçağı saplayanlar artık onunla aynı kan bağını paylaşıyorlardı.
İç çekişme ve suçluluk gölgesinde, Zeliha’nın aldığı radikal karar—başını örterek ailesinin yüzünü saklama yoluna gittiği anlar—daha derin bir kaosun kapısını araladı. Firuze’nin perde arkasıyla ilişkili olan gölgeler, Azize ve Devran çevresinde dolaşan çemberi her an daraltıyordu; her adımda güven daha da kırılgandı. Yavuz hayatta kalma mücadelesi verirken, Azize’nin vicdanı ile kan bağı arasındaki bağ artık sürüklendiği çöküşün sesini daha da güçlü duyuruyordu.
Cemo’nun yaşamı, artık Azize’nin avuç içindeki bir sır olarak duruyordu. Ya kardeşini korumak için mücadele edecek, ya da bu sır onun kendi varlığına zarar verecek kadar ağır bir yük olarak kalacaktı.
